Zmniejszanie masy to ważny cel w projektowaniu i produkcji samolotów, który może zapewnić wojskowym statkom powietrznym lepsze osiągi w locie i poprawić oszczędność paliwa samolotów lotnictwa cywilnego. Jeśli jednak grubość elementów w kształcie płyty w samolocie będzie zbyt mała, wystąpią problemy związane z niewystarczającą wytrzymałością i sztywnością. W porównaniu do dodawania ram nośnych, dodanie lekkich i sztywnych materiałów warstwowych pomiędzy dwiema warstwami paneli może znacznie poprawić nośność bez znaczącego zwiększania masy.

Pomiędzy wewnętrzną i zewnętrzną powierzchnią powłoki wykonanej z żywicy epoksydowej wzmocnionej włóknem szklanym (tworzywo sztuczne wzmocnione włóknem szklanym) wypełniona jest warstwa rdzenia z jasnego drewna lub tworzywa piankowego. Lekkie drewno było także jednym z najwcześniejszych materiałów warstwowych stosowanych w samolotach, jak na przykład słynny drewniany samolot z czasów II wojny światowej – brytyjski bombowiec Mosquito, który został wykonany ze sklejki z dwiema warstwami drewna brzozowego umieszczonymi pomiędzy jedną warstwą jasnego drewna.

We współczesnym przemyśle lotniczym do stosowanych materiałów podstawowych zalicza się strukturę plastra miodu i tworzywa piankowe. Pozornie słaby plaster miodu może wytrzymać zgniatanie ciężkich ciężarówek, ponieważ stabilna struktura przypominająca plaster miodu utrudnia odkształcenie wyboczeniowe, co jest podobne do zasady, że pudełka z tektury falistej mają dużą wytrzymałość na ściskanie.

Aluminium jest najczęściej używanym metalem w samolotach, dlatego naturalnym jest zastosowanie konstrukcji składającej się z paneli ze stopu aluminium i aluminiowych płyt warstwowych o strukturze plastra miodu.